-
1 alumen
-
2 scindo
scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).I.Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:b.crines,
Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:capillos,
id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf., in a Greek construction: scissaeque capillos matres,
Ov. M. 8, 526:vela,
Plaut. Trin. 4, 1, 18:epistulam,
Cic. Fam. 5, 20, 9:vestem,
to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:vestem tibi de corpore,
Prop. 2, 5, 21:pecora scindunt herbarum radices,
Col. 2, 18, 2:asini me mordicibus scindant,
tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:sinus,
Ov. M. 10, 386:latus flagello,
id. Ib. 185:lacerum corpus ictibus innumeris,
Sil. 1, 172:vitiato fistula plumbo Scinditur,
bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:et faceret scissas languida ruga genas,
wrinkled, Prop. 3, 10, 6:vallum,
to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:limen portae,
to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:pontem,
to break down, id. ib. 5, 26:cuneis lignum,
to split, cleave, Verg. G. 1, 144:quercum cuneis,
id. A. 7, 510:cuneis fissile robur,
id. ib. 6, 182; cf.:ferro aequor (i. e. humum),
id. G. 1, 50; cf.solum,
id. ib. 2, 399:vomere terram,
Ov. A. A. 2, 671:freta ictu (remorum),
id. M. 11, 463:puppis aquas,
id. Tr. 1, 10, 48:fluvios natatu,
Claud. Cons. Hon. 4, 347:tellurem mare scindit,
Luc. 3, 61:agmen,
Tac. A. 1, 65 et saep.:labra,
to open wide, Quint. 11, 3, 81:obsonium,
to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.nihil (edulium),
Mart. 3, 12, 2:aves in frusta,
Sen. Brev. Vit. 12.—Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—B.Transf., to part, separate, divide; of places:2.dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,
Tac. G. 43:frons Italia in duo se cornua scindit,
Mel. 2, 4, 7.—Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,
Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:se (lutamenta),
Cato, R. R. 128:se (nubes),
Verg. A. 1, 587.—Mid.:omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,
Lucr. 4, 91:scinditur in geminas partes circumfluus amnis,
Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,
Plaut. Cas. 3, 6, 2.—To destroy:II.scindunt proceres Pergamum,
Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:A.aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,
Lucr. 3, 994:quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,
id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,
to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:ut (actio) noctis interventu scinderetur,
was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:verba fletu,
Ov. P. 3, 1, 157:vox scinditur,
is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,
divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,
Sen. Ep. 89, 16:scinditur incertum studia in contraria vulgus,
Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:scindebatur in multiplices curas,
Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.Lit.:B.folia pluribus divisuris,
Plin. 25, 5, 21, § 48:vitis folio,
id. 14, 2, 4, § 23:scissae (aures) cervis ac velut divisae,
id. 11, 37, 50, § 136:alumen,
Col. 6, 13, 1 (for which:scissile alumen,
Cels. 5, 2; 6, 11):vestibus,
Vulg. Job, 2, 12.— -
3 scissus
1. a, umpart. pf. к scindo2. adj.1) расщеплённый, разорванный ( aures cervorum PM); волокнистый или слоистый ( alumen Col)2) морщинистый ( genae Prp)3) пронзительный, визгливый или срывающийся ( vocum genus C) -
4 cito [2]
2. cito, āvi, ātum, āre (Frequ. v. cio = cieo), rege machen, sich rühren machen, I) = immer od. rasch in Bewegung setzen od. erhalten, 1) Lebl.: alumen fossile in foramen coniectum dentem citat, macht wackeln (locker), Cels.: medicamentum, quod umorem illuc citat, die krankhaften Säfte dorthin ableitet, Cels. – 2) leb. Wesen, u. zwar durch den Ruf der Stimme herbeirufen, anrufen, aufrufen, a) übh.: rogitare citatos nautas, Prop.: noto quater ore citari, Ov.: reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur, Cic.: iube istos omnes ad nomen citari, Sen.: citari ex proximo, Frontin. – b) als t. t.: α) v. Präko u. v. Magistrat durch den Präko, wohin laden, einladen, vorladen, vorbescheiden, vorfordern, zu erscheinen, sich zu stellen, aufrufen, αα) den Senat zur Versammlung: patres in curiam, Liv.: senatum in forum, Liv.: patres in curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari iussit, Liv.: postquam citati (patres) non conveniebant, dimissi circa domos apparitores, Liv.: lex a sexagesimo anno senatorem non citat, Sen. – u. Feldherren zur Versammlung, cum praeco, exceptis qui nominatim citarentur, adire (regiam) prohiberet, Curt. – ββ) das Volk zum Votieren, in campo Martio centuriatim populum, Liv. – γγ) bei od. noch dem Zensus, sowohl die Ritter bei der Musterung, cum praeco cunctaretur citare ipsum censorem »Cita«, inquit Nero, »M. Livium«, Liv.: senio insignibus permisit, praemisso in ordine equo, ad respondendum, quotiens citarentur, pedibus venire, Suet. – als auch die alten u. neuaufgenommenen Senatoren, c. senatum eo ordine, qui ante censores App. Claudium et C. Plautium fuerat, Liv. – δδ) die kriegspflichtigen Bürger zur Enrollierung u. Ablegung des Fahneneides (Ggstz. respondere, non respondere), iuniores nominatim, Liv.: tribus urbanas ad sacramentum, Suet.: citari nominatim unum ex iis, qui etc., Liv.: primum nomen urnā extractum citari iubet, den ersten, dessen Name aus der Urne gezogen wurde, Val. Max.: nec citatus in tribu civis respondisset, Liv.: citati milites nominatim apud tribunos militum in verba P. Scipionis iuraverunt, Liv. – εε) vor Gericht (Ggstz. respondere, adesse, excusar i), sowohl die Richter, quo quidem die primum, iudices, citati in hunc reum consedistis etc., Cic.: si Lysiades citatus iudex non responderit excuseturque, Cic. – als den Ankläger, den Prozeßführer, den Beklagten, in publicis certe iudiciis vox illa praeconis praeter patronos ipsum qui egerit citat, Quint: mane Kal. Decembr., ut edixerat, Sthenium citari iubet, Cic.: citat reum, non respondet; citat accusatorem, citatus accusator, M. Pacilius, nescio quo casu non respondit, non adfuit, Cic.: u. so bes. den Beklagten, tota denique rea citaretur Etruria, Cic.: canes citati non respondent, Phaedr.: citari de tribunali, Cic., od. pro tribunali, Suet.: citare alqm ad tribunal, Flor.: citari ad causam dicendam, Suet.: u. Pseud. At tu cita. Calid. Immo ego tacebo; tu istinc ex cera cita, Plaut. Pseud. 31 sq. – dies tamen dicta ad quam non adfuerat, absens citatus, Liv.: nec per triduum per singulos dies ter citatus reus damnatur, Papin. dig. – mit Ang. des Verbrechens, weswegen? oder der Strafe, worauf? man vorladet (anklagt) im Genet., reus citatur audaciae, Ps. Cic. prid. quam iret in exs. 6: omnes ii...abs te capitis C. Rabirii nomine citantur, Cic. Rab. perd. 31: übtr., ne proditi mysterii reus a philosophis citaretur, Lact. 3, 16, 5. – als auch Zeugen, in hanc rem te, Naevi, testem citabo, Cic.: cum datis testibus alii tamen citarentur, Cic.: cum scorta citari adversus se et audiri pro testimonio videret, Suet.: u. übtr., c. alqm testem rerum a se gestarum, Liv.: falso numina magna Iovis, Ov.: poëtas ad testimonium, Petr.: auctores ipsos ad veri probationem testes, Lact.: magistratuum libros linteos auctores, Liv.: quamvis citetur Salamis clarissimae testis victoriae, Cic. – u. endlich die Verurteilten, praeconis audita vox citantis nomina damnatorum, der die Namen der V. = die Verurteilten beim Namen vorforderte, Liv. – ζζ) einen Sieger aufrufen, damit er den Preis entgegennimmt, victorem Olympiae citari, Nep. praef. § 5. – β) v. Konsul, die Senatoren zur Abgabe ihrer Meinung aufrufen, auffordern, haec illi, quo quisque ordine citabantur, Plin. ep. 9, 13, 18. – γ) vom Sklavenaufseher, mancipia ergastuli cotidie per nomina, mit Namen aufrufen, verlesen, Col. 11, 1, 22. – δ) eine Gottheit zur Hilfeleistung aufrufen, anrufen, alqm falso, Ov. fast. 5, 683: alqm ad suum munus, Catull. 61, 42. – II) = etw. rasch zur Erscheinung bringen, 1) übh.: a) durch äußere od. innere Anregung, körperlich, erregen, hervortreiben, teils als mediz. t. t., alvum, Durchfall verursachen (v. Kräutern), Col.: pituitam, Schleimabsonderung bewirken (v. Husten), Cels.: pus, Eiterung erregen (v. Heilmitteln), Cels.: sanguinem, Blutung bewirken, Cels.: urinam, die Absonderung (Sekretion) des Urins befördern (Ggstz. tardare; v. Speisen), Cels. – als t. t. des Landbaues, Gewächse, radices, palmitem, Col., virgam e duro, Col.: fructum e duro, Pallad. – b) durch die Stimme, fort u. fort anstimmen, immer hören lassen, immer ausrufen, paeanem, Cic. de or. 1, 251: ab ovo usque ad mala »io Bacche!« Hor. sat. 1, 3, 7: ithyphallica, Ter. Maur. 1845. – 2) prägn., einen Zustand erregen, bewirken, hervorrufen, omnibus risus, Lampr. Heliog. 29, 3: isque (animi) motus aut boni aut mali opinione citatur, Cic. Tusc. 3, 24. – / Parag. Infin. Praes. Pass. citarier, Catull. 61, 42.
-
5 cito
1. citō, Compar. citius, Superl. citissimē, Adv. (v. citus, a, um), I) schnell, rasch (Ggstz. tarde), cito tollere alqd, Cato: c. discere alqd, Cic. – aut citius insistere aut longius procedere, Cic.: duobus mensibus citius, Liv.: citius supremā die, Hor.: dicto citius, Hor. u. Verg., dicto prope citius, Liv.: solito citius, Ov.: serius aut citius, früh oder spät, Ov.: tardius an citius, Sen.: vel citius vel tardius, Augustin. – se in currus citissime recipere, Caes.: citissime crescere, Plin. – II) übtr.: a) mit einer Negation = non facile, nicht leicht, haud cito, Ter.: non tam cito, quam etc., Cic. – c) Komparat. citius quam, eher od. leichter als, vielmehr als, Plaut., Cic. u. Liv.: bes. citius diceres, dixerim, quam od. quam ut, Cic. u. Liv.; vgl. Fabri Liv. 24, 3, 12.————————2. cito, āvi, ātum, āre (Frequ. v. cio = cieo), rege machen, sich rühren machen, I) = immer od. rasch in Bewegung setzen od. erhalten, 1) Lebl.: alumen fossile in foramen coniectum dentem citat, macht wackeln (locker), Cels.: medicamentum, quod umorem illuc citat, die krankhaften Säfte dorthin ableitet, Cels. – 2) leb. Wesen, u. zwar durch den Ruf der Stimme herbeirufen, anrufen, aufrufen, a) übh.: rogitare citatos nautas, Prop.: noto quater ore citari, Ov.: reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur, Cic.: iube istos omnes ad nomen citari, Sen.: citari ex proximo, Frontin. – b) als t. t.: α) v. Präko u. v. Magistrat durch den Präko, wohin laden, einladen, vorladen, vorbescheiden, vorfordern, zu erscheinen, sich zu stellen, aufrufen, αα) den Senat zur Versammlung: patres in curiam, Liv.: senatum in forum, Liv.: patres in curiam per praeconem ad regem Tarquinium citari iussit, Liv.: postquam citati (patres) non conveniebant, dimissi circa domos apparitores, Liv.: lex a sexagesimo anno senatorem non citat, Sen. – u. Feldherren zur Versammlung, cum praeco, exceptis qui nominatim citarentur, adire (regiam) prohiberet, Curt. – ββ) das Volk zum Votieren, in campo Martio centuriatim populum, Liv. – γγ) bei od. noch dem Zensus, sowohl die Ritter bei der Musterung, cum praeco cunctaretur citare ipsum censorem »Cita«,————inquit Nero, »M. Livium«, Liv.: senio insignibus permisit, praemisso in ordine equo, ad respondendum, quotiens citarentur, pedibus venire, Suet. – als auch die alten u. neuaufgenommenen Senatoren, c. senatum eo ordine, qui ante censores App. Claudium et C. Plautium fuerat, Liv. – δδ) die kriegspflichtigen Bürger zur Enrollierung u. Ablegung des Fahneneides (Ggstz. respondere, non respondere), iuniores nominatim, Liv.: tribus urbanas ad sacramentum, Suet.: citari nominatim unum ex iis, qui etc., Liv.: primum nomen urnā extractum citari iubet, den ersten, dessen Name aus der Urne gezogen wurde, Val. Max.: nec citatus in tribu civis respondisset, Liv.: citati milites nominatim apud tribunos militum in verba P. Scipionis iuraverunt, Liv. – εε) vor Gericht (Ggstz. respondere, adesse, excusar i), sowohl die Richter, quo quidem die primum, iudices, citati in hunc reum consedistis etc., Cic.: si Lysiades citatus iudex non responderit excuseturque, Cic. – als den Ankläger, den Prozeßführer, den Beklagten, in publicis certe iudiciis vox illa praeconis praeter patronos ipsum qui egerit citat, Quint: mane Kal. Decembr., ut edixerat, Sthenium citari iubet, Cic.: citat reum, non respondet; citat accusatorem, citatus accusator, M. Pacilius, nescio quo casu non respondit, non adfuit, Cic.: u. so bes. den Beklagten, tota denique rea citaretur Etruria, Cic.: canes citati non respondent, Phaedr.: citari de————tribunali, Cic., od. pro tribunali, Suet.: citare alqm ad tribunal, Flor.: citari ad causam dicendam, Suet.: u. Pseud. At tu cita. Calid. Immo ego tacebo; tu istinc ex cera cita, Plaut. Pseud. 31 sq. – dies tamen dicta ad quam non adfuerat, absens citatus, Liv.: nec per triduum per singulos dies ter citatus reus damnatur, Papin. dig. – mit Ang. des Verbrechens, weswegen? oder der Strafe, worauf? man vorladet (anklagt) im Genet., reus citatur audaciae, Ps. Cic. prid. quam iret in exs. 6: omnes ii...abs te capitis C. Rabirii nomine citantur, Cic. Rab. perd. 31: übtr., ne proditi mysterii reus a philosophis citaretur, Lact. 3, 16, 5. – als auch Zeugen, in hanc rem te, Naevi, testem citabo, Cic.: cum datis testibus alii tamen citarentur, Cic.: cum scorta citari adversus se et audiri pro testimonio videret, Suet.: u. übtr., c. alqm testem rerum a se gestarum, Liv.: falso numina magna Iovis, Ov.: poëtas ad testimonium, Petr.: auctores ipsos ad veri probationem testes, Lact.: magistratuum libros linteos auctores, Liv.: quamvis citetur Salamis clarissimae testis victoriae, Cic. – u. endlich die Verurteilten, praeconis audita vox citantis nomina damnatorum, der die Namen der V. = die Verurteilten beim Namen vorforderte, Liv. – ζζ) einen Sieger aufrufen, damit er den Preis entgegennimmt, victorem Olympiae citari, Nep. praef. § 5. – β) v. Konsul, die Senatoren zur Abgabe ihrer Meinung aufrufen, auffordern, haec————illi, quo quisque ordine citabantur, Plin. ep. 9, 13, 18. – γ) vom Sklavenaufseher, mancipia ergastuli cotidie per nomina, mit Namen aufrufen, verlesen, Col. 11, 1, 22. – δ) eine Gottheit zur Hilfeleistung aufrufen, anrufen, alqm falso, Ov. fast. 5, 683: alqm ad suum munus, Catull. 61, 42. – II) = etw. rasch zur Erscheinung bringen, 1) übh.: a) durch äußere od. innere Anregung, körperlich, erregen, hervortreiben, teils als mediz. t. t., alvum, Durchfall verursachen (v. Kräutern), Col.: pituitam, Schleimabsonderung bewirken (v. Husten), Cels.: pus, Eiterung erregen (v. Heilmitteln), Cels.: sanguinem, Blutung bewirken, Cels.: urinam, die Absonderung (Sekretion) des Urins befördern (Ggstz. tardare; v. Speisen), Cels. – als t. t. des Landbaues, Gewächse, radices, palmitem, Col., virgam e duro, Col.: fructum e duro, Pallad. – b) durch die Stimme, fort u. fort anstimmen, immer hören lassen, immer ausrufen, paeanem, Cic. de or. 1, 251: ab ovo usque ad mala »io Bacche!« Hor. sat. 1, 3, 7: ithyphallica, Ter. Maur. 1845. – 2) prägn., einen Zustand erregen, bewirken, hervorrufen, omnibus risus, Lampr. Heliog. 29, 3: isque (animi) motus aut boni aut mali opinione citatur, Cic. Tusc. 3, 24. – ⇒ Parag. Infin. Praes. Pass. citarier, Catull. 61, 42. -
6 ad portionem
portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).I.Lit.:II.Luna aequā portione divisa,
Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:hereditatis,
id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:quamvis quota portio faecis Achaei,
Juv. 3, 61:mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,
Plin. 34, 9, 20, § 97:pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,
Cels. 4, 24; cf.:glandis cortex et nitrum paribus portionibus,
id. 5, 18, 4:nil natura portionibus parit,
by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:portio brevissima vitae,
Juv. 9, 127:pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,
as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:vocare aliquem in portionem muneris,
id. 5, 2, 9:magna mortalium portio,
Plin. 8, 28, 42, § 102.—Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—A.In gen., adverb.1.prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:2.pro portione ea omnia facito,
Cato, R. R. 106 fin.:pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,
Varr. R. R. 1, 18, 3:Mamertinis pro portione imperaretur,
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,
in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,pro ratā portione,
Plin. 11, 15, 15, § 40:pro suā scilicet portione,
Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—portĭōne (post-Aug.):3.cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,
proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:hac portione mediocribus agris semina praebenda,
Col. 2, 9, 1:quādam portione,
Quint. 6, 1, 26:eādem portione,
id. 11, 3, 139.—ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:B.ad suam quisque portionem,
id. 36, 16, 25, § 9:supra portionem,
Col. 7, 1, 2.—Subst.:eadem ad decem homines servabitur portio,
the same proportion, Curt. 7, 11, 12:portionem servare,
Col. 11, 2, 87; cf.:proportione servatā,
id. 8, 11, 6. -
7 portio
portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).I.Lit.:II.Luna aequā portione divisa,
Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:hereditatis,
id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:quamvis quota portio faecis Achaei,
Juv. 3, 61:mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,
Plin. 34, 9, 20, § 97:pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,
Cels. 4, 24; cf.:glandis cortex et nitrum paribus portionibus,
id. 5, 18, 4:nil natura portionibus parit,
by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:portio brevissima vitae,
Juv. 9, 127:pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,
as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:vocare aliquem in portionem muneris,
id. 5, 2, 9:magna mortalium portio,
Plin. 8, 28, 42, § 102.—Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—A.In gen., adverb.1.prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:2.pro portione ea omnia facito,
Cato, R. R. 106 fin.:pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,
Varr. R. R. 1, 18, 3:Mamertinis pro portione imperaretur,
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,
in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,pro ratā portione,
Plin. 11, 15, 15, § 40:pro suā scilicet portione,
Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—portĭōne (post-Aug.):3.cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,
proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:hac portione mediocribus agris semina praebenda,
Col. 2, 9, 1:quādam portione,
Quint. 6, 1, 26:eādem portione,
id. 11, 3, 139.—ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:B.ad suam quisque portionem,
id. 36, 16, 25, § 9:supra portionem,
Col. 7, 1, 2.—Subst.:eadem ad decem homines servabitur portio,
the same proportion, Curt. 7, 11, 12:portionem servare,
Col. 11, 2, 87; cf.:proportione servatā,
id. 8, 11, 6. -
8 portione
portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).I.Lit.:II.Luna aequā portione divisa,
Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:hereditatis,
id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:quamvis quota portio faecis Achaei,
Juv. 3, 61:mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,
Plin. 34, 9, 20, § 97:pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,
Cels. 4, 24; cf.:glandis cortex et nitrum paribus portionibus,
id. 5, 18, 4:nil natura portionibus parit,
by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:portio brevissima vitae,
Juv. 9, 127:pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,
as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:vocare aliquem in portionem muneris,
id. 5, 2, 9:magna mortalium portio,
Plin. 8, 28, 42, § 102.—Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—A.In gen., adverb.1.prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:2.pro portione ea omnia facito,
Cato, R. R. 106 fin.:pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,
Varr. R. R. 1, 18, 3:Mamertinis pro portione imperaretur,
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,
in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,pro ratā portione,
Plin. 11, 15, 15, § 40:pro suā scilicet portione,
Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—portĭōne (post-Aug.):3.cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,
proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:hac portione mediocribus agris semina praebenda,
Col. 2, 9, 1:quādam portione,
Quint. 6, 1, 26:eādem portione,
id. 11, 3, 139.—ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:B.ad suam quisque portionem,
id. 36, 16, 25, § 9:supra portionem,
Col. 7, 1, 2.—Subst.:eadem ad decem homines servabitur portio,
the same proportion, Curt. 7, 11, 12:portionem servare,
Col. 11, 2, 87; cf.:proportione servatā,
id. 8, 11, 6. -
9 pro portione
portĭo, ōnis ( abl. sing. portioni, Inscr. Lat. 206, 38), f. [kindr. with pars and porô, to share, impart], a share, part, portion (post-Aug., except in the phrase pro portione; v. in foll. II.).I.Lit.:II.Luna aequā portione divisa,
Plin. 2, 9, 6, § 42: ex his portio in Italiā consedit, portio in Illyricos sinus penetravit, Just. 24, 4, 2:hereditatis,
id. 36, 2, 5; cf. id. 21, 1, 2:quamvis quota portio faecis Achaei,
Juv. 3, 61:mox in proflatum additur tertia portio aeris collectanei,
Plin. 34, 9, 20, § 97:pari portione inter se mixta pix, cera, alumen, etc.,
Cels. 4, 24; cf.:glandis cortex et nitrum paribus portionibus,
id. 5, 18, 4:nil natura portionibus parit,
by parts, piecemeal, Plin. 17, 22, 35, § 177:portio brevissima vitae,
Juv. 9, 127:pars A carnaniae, quam in portionem belli acceperat,
as his share for his services in the war, Just. 28, 1, 1:vocare aliquem in portionem muneris,
id. 5, 2, 9:magna mortalium portio,
Plin. 8, 28, 42, § 102.—Transf., a relation to any thing, proportion, i. q. proportio.—A.In gen., adverb.1.prō portiōne (class.; not in Cæs.), in proportion, proportionally, relatively:2.pro portione ea omnia facito,
Cato, R. R. 106 fin.:pro portione ad majorem fundum vel minorem addere,
Varr. R. R. 1, 18, 3:Mamertinis pro portione imperaretur,
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 55; id. Fl. 14, 32; Liv. 34, 50:oportet ut aedibus ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro portione rerum praeponere,
in relation, in proportion, Cic. de Or. 2, 79, 320; so,pro ratā portione,
Plin. 11, 15, 15, § 40:pro suā scilicet portione,
Quint. 10, 7, 28; Censor. de Die Nat. 3.—portĭōne (post-Aug.):3.cerebrum omnia habent animalia, quae sanguinem: sed homo portione maximum,
proportionally, Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 11, 37, 70, § 183; 11, 2, 1, § 2; cf.:hac portione mediocribus agris semina praebenda,
Col. 2, 9, 1:quādam portione,
Quint. 6, 1, 26:eādem portione,
id. 11, 3, 139.—ad portiō-nem (rare and only post Aug.), Plin. 14, 21, 27, § 133; 24, 8, 30, § 46:B.ad suam quisque portionem,
id. 36, 16, 25, § 9:supra portionem,
Col. 7, 1, 2.—Subst.:eadem ad decem homines servabitur portio,
the same proportion, Curt. 7, 11, 12:portionem servare,
Col. 11, 2, 87; cf.:proportione servatā,
id. 8, 11, 6. -
10 limpidus
limpĭdus, a, um, adj. [Gr. lampô; cf. lepor, O-lymp-us], clear, bright, pellucid, transparent, limpid (poet and in post-Aug. prose):II.lacus,
Cat. 4, 24:limpidior aqua fiet,
Vitr. 8, 7:vinum limpidissimum,
Col. 12, 28, 3:limpidae chrysolithi,
Plin. 37, 9, 42, § 126:alumen,
id. 35, 15, 52, § 184.—Transf., pure, clean:II.panis,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 2:linimentum,
id. ib. 1, 1, 34:lana,
id. Acut. 2, 18, 103.—Hence, lim-pĭdē, adv., clearly, Cael. Aur. Tard. 4, 3, 30.—Trop.:perspicere,
Cael. Aur. Tard. 4, 1, 6.
См. также в других словарях:
7429-90-5 — Aluminium Aluminium … Wikipédia en Français
E-173 — Aluminium Aluminium … Wikipédia en Français
E173 — Aluminium Aluminium … Wikipédia en Français
E 173 — Aluminium Aluminium … Wikipédia en Français
L'aluminium — Aluminium Aluminium … Wikipédia en Français